Les Voix Perdues, een Antwerpse vocal group, bestaat ruim 25 jaar. Met een ruim repertoire aan oorlog/vredesmuziek (WO1) en tal van vlotte popdeuntjes staan ze in heel Vlaanderen op de planken, in concert of in een multimediaal project.
"De laatste paar jaren zijn we gestopt met tellen", zegt Koen (tenor), "en hebben we gemakshalve beslist dat we voortaan blijvend 25 jaar samen zingen. Niks meer te bewijzen na die 25, dus houden we het op dat mooi rond getal."
Hugo (bas), Steven (tenor) en Bart (bariton) knikken instemmend. Allemaal herinneren ze zich de eerste schuchtere pogingen tot a capella, rond de keukentafel van Hugo. Enkel Steven, die een aantal jaren geleden de enige personeelswissel tot stand bracht, was er toen nog niet bij. Met een muzikale geschiedenis in Strijdkoor Frappant, en enkele popgroepen, besloten ze het een pak eenvoudiger aan te pakken. Beklijvende, straffe songs over WO1 bleken hen als gegoten te zitten. En zo liep het allemaal wat uit de hand.
De eerste optredens waren onmiddellijk raak: lovende recensies, nieuwe concertaanvragen... En met de jaren groeide de vraag naar een neerslag van deze muziek (ja, toen de CD's nog hip waren...). Rond 2014 kwam hun eerste selectie songs op de markt, onder de titel "Blasted War, Stomme Oorlog". Volledig a capella, een eerlijke weergave van eerlijk zingen. Een kleine 10 jaar later volgde de tweede CD "Soft Rains", ditmaal dezelfde zangkwaliteit, maar in een heerlijk orkestraal jasje. Tussendoor werden enkele demo's opgenomen (wie er nog een vindt, ze zijn zeldzaam!) en een live captatie van hun concert in de Roma.
Reken daar zeker ook geslaagde theaterprojecten bij, met medewerking van Peter Hoste, Peter Holvoet Hansen, Aline Sax, Geert Synnaeve en tal van getalenteerde woord- en muzische kunstenaars en je beseft goed dat stilzitten er niet echt bijhoort. Ons advies: beluisteren die handel!